
Ώρα καλή
ΚΟΚΚΙΝΟΡΟΔΙΤΙΣΣΕΣ!!!
Κοριτσοπαρέα, έτσι; Γουστάρω!

Δεν γνωρίζω τις περισσότερες από σας. Έχω δει, όμως, σχεδόν όλα τα ονόματα στις μπλογκο-βόλτες μου.
Καταρχήν, ευχαριστώ την
Αλίκη που με κάλεσε και μένα στην παρέα σας. Σπάω ένα κόκκινο ρόδι για γούρι, μιας και είναι η πρώτη μου ανάρτηση εδώ...

Νιώθω όμορφα σε έναν χώρο που έχει το αγαπημένο μου χρώμα το κόκκινο, φρουτένιο άρωμα και γυναικεία μυαλά! Είναι
δημιουργικό το μέρος, το αισθάνομαι.
Να κεράσω κάτι... μα τι;;
Διάβαζα πριν λίγο κάποιες φράσεις για τη
φιλία:

Μία του
Κικέρωνα:
"φίλος είναι αυτός που μοιάζει με το άλλο μου εγώ"Μία του
Φράνσις Μπέϊκον:
"Η χειρότερη μοναξιά είναι να σου λείπει μία αληθινή φιλία"
Μία του
Κάρλο Ντόσι (ιταλού συγγραφέα):
"Ο ψεύτικος φίλος είναι σαν τη σκιά. Μας ακολουθεί όσο διαρκεί ο ήλιος".Και μία τελευταία του
Έμερσον (Αμερικανού φιλοσόφου):
"Ο μοναδικός τρόπος να έχεις φίλους είναι να είσαι φίλος".Μένω στην τελευταία φράση του Έμμερσον και σας εξομολογούμαι πως έχασα πολλές φίλες εξαιτίας του ότι δεν ήμουν καλή φίλη εγώ... Δικαιολογίες του τύπου "πνίγομαι, όλη μέρα στη δουλειά, πάντα ένα αγχωτικό deadline για κάποια δραστηριότητα και μετά τα παιδιά, η οικογένεια" μου χάϊδευαν τα αυτιά και την ψυχή μου που πάγωνε και απομονωνόταν. Τώρα, μεγάλη πια, κατάλαβα ότι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μας είναι η φιλία...

Θα μου πείτε... γιατί τα λέω τώρα όλα αυτά;;
Να... τα λέω γιατί υποθέτω πως αυτός ο χώρος είναι
τόπος ψυχής και μοιράσματος.
Υποθέτω επίσης ότι κάποιες από σας είναι ήδη φίλες μεταξύ τους (είδα και την αφιέρωση της αχτίδας στο δρομάκι για τα γενέθλιά της).

Εύχομαι από την καρδιά μου να διατηρηθούν αυτές οι φιλίες και να μην μένουν μόνο στα πλαίσια της "δικτυωμένης επικοινωνίας".
Να βαθαίνουν και να ξεφεύγουν από τη ρηχότητα των σχολίων του τύπου: "Σε ευχαριστώ, γλυκειά μου! Είσαι υπέροχη"... μα να περιλαμβάνουν αληθινές συζητήσεις, ανταλλαγή προβληματισμών και ιδεών...
Εύχομαι να δημιουργηθούν και άλλες!!... Να πάμε κόντρα στις Κασσάνδρες που μιλάνε για "μπλογκομόδα" και χάσιμο χρόνου σε σχόλια στους άγνωστους μεταξύ αγνώστων... Καταλαβαίνω, φυσικά, ότι είναι δύσκολο να γνωριστούμε όλες μεταξύ μας και ακόμη πιο δύσκολο να γίνουμε και φίλες. Μα θα ήθελα να προσπαθήσω να σας πλησιάσω όλες! Με τον καιρό... μπορεί κάτι να γίνει. Γιατί όχι δηλαδή;
Ίσως ανοίχτηκα πολύ και κάποιοι τώρα να γελάνε κάτω από τα μουστάκια τους με τα γραφόμενά μου. Μα δεν με νοιάζει...
Κάποια ίσως συμφωνεί. Αυτή με νοιάζει!
Εγώ αυτήν την
ευχή κάνω:
Να είναι οι κουβέντες μας εδώ μέσα γνήσιες, αληθινές, τέτοιες που βγαίνουν από την
καρδιά και καταλήγουν σ' αυτήν.