Χαμόγελο

Προχθές έκανα μια επέμβαση στο χέρι μου και δεν μπορώ να γράψω γρήγορα και σωστά.

Ετσι είπα να μη γράψω τίποτα.

Δεν γινόταν ομως. Σήμερα μίλησα με το δρομάκι και την αλίκη, και ηταν αδύνατο να μην επιστρέψω αυτό που τόσο απλόχερα μου έδωσαν. Ολες σας ... οι κοχυλένιες το προσφέρετε ..

Ειναι κάτι που δεν στοιχίζει τίποτα, όμως δημιουργεί και πολλαπλασιάζει αυτούς που το παίρνουν , χωρίς να φτωχαίνει αυτούς που το δίνουν.

Μια στιγμούλα ειναι η ζωή του και όμως η ανάμνηση του διαρκεί κάποιες φορές αιώνια.

Δεν υπάρχει κανένας τόσο πλούσιος που να μπορεί να κάνει χωρίς αυτό, κανένας τόσο φτωχός οσο αυτός που το στερείται.

Δημιουργεί ευτυχία μέσα στο σπίτι, δείχνει καλή θέληση σε μια δουλειά και προσωπογραφεί μια φιλία.

Ειναι μια άναπαυλα για τους κουρασμένους, γλυκοχάραμα για τους αποθαρρημένους, ενα ηλιόφως για τους θλιμμένους και το καλύτερο φάρμακο για τους στεναχωρημένους.

Κι όμως δεν μπορείς να το αγοράσεις, να το ζητιανέψεις, να το δανείσεις ή να το κλέψεις, επειδή δεν ωφελεί σε τίποτα, εκτός αν στο ΧΑΡΙΣΟΥΝ.

Γιατί κάνενας δεν έχει τόση μεγάλη ανάγκη απο ενα ΧΑΜΟΓΕΛΟ, όσο αυτός που δεν έχει κάνεναν να του χαμογελάσει.

Σας αντιγυρίζω το χαμόγελο που δίνετε, και σκέφτομαι ποσο τυχερή είμαι που έχω εσας για να παίρνω χαμόγελα.

Αλίκη μου χρόνια πολλά , να τα εκατοστήσεις με υγεία χαρά και όλες τις κοχυλένιες γύρω σου.