Κόκκινη ομπρελίτσα συγνώμη για το καπέλωμα της ανάρτησης σου αλλά η φόρτιση μου είναι μεγάλη δεν άντεχα...
Αν θέλεις ξαναβάλε την ανάρτηση σου αύριο.
Στο φιλαράκι μου το τετραποδάκι
Σοφή η γιαγιά που έλεγε:
"Μην πάρεις ποτέ ζώο στο σπίτι αν δεν είσαι σίγουρη ότι θα φύγει μετά από εσένα"
...........
Γιατί αυτό είναι ευτυχία.. Να έχεις πάντα δίπλα σου κάποιον που κλαίει όποτε κλαις κι εσύ.... Από την αρχή, μέχρι την ώρα που φεύγεις...
.............
να είμαστε όλοι ίδιοι.... όλοι ίσοι... όσα πόδια κι αν έχει ο καθένας....
Αγαπημένε μου τετράποδε χρησιμοποιώ τα λόγια σου τα σοφά και ξέρω ότι καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Μου είχες γράψει και κάτι άλλο.Μου είχες γράψει"μη λες δίποδες βλακείες".Θέλω να σου πω ότι πολλές φορές εμείς οι δίποδες και βλακείες λέμε και χιούμορ κάνουμε πιστεύοντας ότι οι τετράποδοι πιάνουν πουλιά στον αέρα...
Θέλω να σου πω ακόμα ότι σε περίμενα με ανυπομονησία και ο ερχομός σου κράτησε τόσο λίγο ώστε δεν πρόλαβα να ξεδιψάσω από τα σαλιωμένα σου φιλιά κι αυτό πονάει διπλά...
Ξέροντας ότι είσαι σοφό ελπίζω να παραμερίσεις την πίκρα σου και να επιστρέψεις ΄στην φωλίτσα μας γιατί όλοι σέχουν ιδιαίτερη αδυναμία.
Σου στέλνω τα αλμυρά μου φιλιά
6 σχόλια:
Με τα τέσσερα πισωγυρνάς ευκολότερα... Δύο μπρος .... Δύο πίσω.....
Μετά κοιτάς τους δίποδους. Δεν μ΄αρέσουν τα πισωγυρίσματά τους.
Οι δίποδοι ξέρουν πάντα ποιός φταίει και γιατί. Κι εγώ ξέρω. Από τα πιο σπουδαία που έχω μάθει, από πολύ μικρός. Ποτέ δεν φταίνει εκείνοι για όσα αισθάνομαι... Εγώ πάντα φταίω που είμαι διαφορετικός... Είναι όμορφα έτσι... Όμορφα, απλά και χρήσιμα... Μπορείς να διορθώσεις τα λάθη μόνος, χωρίς να εξαρτάσαι από κανέναν...
Εγώ και η ράτσα μου φταίνε... Είμαι παράξενος... Και πάντα κρατάω κρυμμένες πισινές, στα πίσω πόδια μου... Εκείνες μόνο με πάνε μπροστά... Πολύ παράξενος... Μ΄ ένα φιλί κερδίζεις την εμπιστοσύνη μου, με μια λέξη τη χάνεις...
Κι εγωϊστής... Μια λέξη να ακουστεί στραβά στα αυτιά μου, ξεχνάω όλα τα φιλιά και τις αγκαλιές του κόσμου... Πολύ εγωϊστής... Κάπως θα πλήρωνα αυτή μου τη μανία να καταλάβω τους δίποδους... Κάτι θα έπαιρνα κι απ΄αυτούς... Το χειρότερο πήρα...
Πολύ εγωϊστής... Κανένας δεν μου χρωστάει τίποτα... Ούτε χάρες, ουτέ χαρές... Παίρνω τα φταιξίματα και τα κουσούρια μου, μέσα στη νύχτα, και γίνομαι "ανώνυμος".... Κάπου μπροστά θα με πάει κι αυτή η πισινή... Ξέρεις εσύ... Σίγουρα ξέρεις....
Δεν θέλω να είσαι λυπημένη... Εγώ δεν είμαι... Μόνο λιγουλάκι πληγωμένος, αλλά θα τη γλείψω κι αυτή τη γρατζουνιά... Έχω γιατρέψει πολύ χειρότερες.... Κάπου εκεί "μπροστά", θα συναντηθούμε ξανά... Σύντομα... Στο υπόσχομαι.... Και σ΄αυτό δεν με έχουν ακόμα αλλάξει οι δίποδοι.... Κρατάω πάντα τις υποσχέσεις μου...
Σ΄αγαπώ και σ΄ευχαριστώ για την ευκαιρία να νοιώσω ξανά τόσο γεμάτος... Από εκείνο το ...παλιό μας γράμμα είχα να νοιώσω έτσι εδώ μέσα.... Εκείνη την πληγή... Ξέρεις εσύ... Βλέπεις τίποτα δεν είναι μόνο καλό... Μόνο κακό...
Φιλί ...κλαμμένο
(Μην είσαι εγωϊστρια, μη γίνεσαι σαν εμένα... Μοιράσου το με ΟΛΕΣ)
Μήνυμα στο τετράποδο απο τη .. Κλώντη :Τετράποδε που με άφησες; πως μπόρεσες να με εγκαταλείψεις; μπορείς να έρθεις σπίτι μου όποτε μπορείς, η μαμά μου είναι ανεκτική με τα τετράποδα, αγαπά τα σαλιωμένα φιλιά ,τα γκρατζουνίσματα στα έπιπλα, τα γρυλίσματα στη πόρτα, τα πέισματα που της κάνω όταν θυμώνω μαζί της.Γι' αυτό μ' αγαπά ..γιατί είμαι ΕΓΩ!
......................................................................
πώς να χωρέσει η λύπη στις λέξεις;
Προσπαθώ να καταλάβω...
Προσπαθώ...
(Το σχόλιο που διεγράφη δικό μου κατά λάθος)
Πληγή,γρατζουνιά,εγωισμός,περηφάνια...όλα ανθρώπινα κι ότι ανθρώπινο οικείο.
Ν'αγαπάς ότι σε πλήγωσε...
Ξέρω εγώ.
Σε φιλώ,αλλά πολύ!
Οι φίλες σου είμαστε πάντα εδώ Τετραποδάκι. Μη χαθείς απ'τις ζωές μας, σε χρειαζόμαστε...
Δημοσίευση σχολίου