Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Το παραμύθι αρχίζει...

Η ΡΟΔΑΛΕΝΙΑ

Η Μπλοκίτσα και ο άνδρας της ο Παρεούλης ζούσαν σε μια χώρα παραμυθένια γεμάτη όνειρα, φως ,χρώματα , λουλούδια ,μυστήριο χωρίς αρχή και τέλος, στην Ιντερνούπολη.

Το σπίτι τους ήταν στο βουνό μέσα στο πράσινο της φύσης και ο κήπος τους ήταν γεμάτος ροδιές φορτωμένες με υπέροχα ρόδια. Τι όμορφα που ήταν. .τα χάζευε από το ανοιχτό παράθυρο του παραθυριού της και αναστέναζε από μια μελαγχολία που γέμιζε τη καρδιά της.

«-Κοίτα τις ροδιές ..έλεγε στον άνδρα της , είναι γεμάτες ρόδια , θάθελα να είχαμε ένα κοριτσάκι όμορφο και ροδαλό σαν τους καρπούς της Ροδιάς , γλυκό σαν το χυμό των σπόρων της και να το βλέπω να παίζει με τα κλαδιά της κάθε Φθινόπωρο που είναι φορτωμένη ».

Ο ήλιος έδυε εκείνη τη στιγμή παίρνοντας μαζί του την αλήθεια της ημέρας και φέρνοντας στη θέση του τα μυθικά πλάσματα της νύχτας . Το πρώτο φως του φεγγαριού αγκάλιασε το κήπο της , χάιδεψε τις ροδιές και τα μικρά ξωτικά κρυφτήκανε χαρούμενα στα κρεμασμένα κατακόκκινα ρόδια.

«_Την άκουσες ; την άκουσες τι είπε ;… δώστης νεράιδα Κοραλλένια αυτό που θέλει και σίγουρα θα γίνει δική μας για πάντα..»

Πήρε η νεράιδα η μάγισσα το πιο ωραίο ρόδι ,το διάλεξε με προσοχή να είναι όπως το ήθελε .Ούτε μεγάλο ,ούτε μικρό ,νάχει ένα χρώμα ροδαλό ,νάναι γερό ,νάναι σωστό, νάναι παραμυθένιο.. Το σήκωσε στο φως του φεγγαριού και πήρε μια αχτίδα , το τύλιξε το φίλησε και το έβαλε στο κόρφο της να πάρει της καρδιά της το χτύπο ,αλαφροΐσκιωτη να γίνει ..ψιθύρισε γεμάτη όνειρα και παραμύθια.

Το πρωινό φως ξύπνησε την Μπλοκίτσα , τεντώθηκε μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο και το βλέμμα της έπεσε όπως πάντα στις ροδιές της .. τι ήταν αυτό που κοιμότανε στις ρίζες της μεγάλης Ροδιάς της ;

Κατέβηκε τρεχάτη φωνάζοντας στον Παρεούλη : - «-Τρέχα άνδρα μου ένα παιδάκι στη ροδιά μας ..τρέχα σου λέω να το δεις ..»

Ήταν ένα πανέμορφο κοριτσάκι με κόκκινα σγουρά μαλλιά κουλουριασμένο στις ρίζες του δένδρου. Γυμνό σκεπασμένο από τα φύλλα του και τα ρόδια που είχε ρίξει το φθινοπωρινό αεράκι ,φαινότανε σαν εικόνα από παιδικό παραμύθι. Η Μπλοκίτσα το πήρε αγκαλιά και το οδήγησε μαζί με τον άνδρα της στο σπίτι τους.

«- Η ροδιά μας το έστειλε , είναι δικό μας ,θα γλυκάνει το Φθινόπωρο της ζωής μας, θα ζεστάνει το Χειμώνα μας που θάρθει.. είναι δικό μας..».

Τους κοίταξε στα μάτια όταν ξύπνησε κι ‘ένα γλυκό χαμόγελο σαν του ροδιού τη γλύκα τους έκλεψε για πάντα τη καρδιά. Την έντυσαν ,την φρόντισαν , την στόλισαν με όσα ονειρευτήκαν ,την έκαναν δική τους και κάλεσαν τους γείτονες ευχές για να το δώσουν μαζί με τα’ όνομα του.

Τη νύχτα η Κοραλλένια της πέρασε στη κούνια της δώρα απ’ όλες τις νεράιδες. Παντόφλες ,γάντια και κασκόλ, δαντέλες και γιορντάνια , λουλούδια για το στόλισμα κι ευχές σε σπόρια από ρόδια φορτωμένες ,για να τα φάει ,να γλυκαθεί ,να πάρει της μοίρας τις δροσοσταλίδες.

Φεύγοντας της έβαλε δίπλα της ένα χρυσό στολίδι ,ένα βραχιόλι της ζωής με κρεμασμένα δώρα .Ένα κλειδί ν’ ανοίγει ότι βρει κλειστό, ένα πέταλο για τύχη ,μια ομπρελίτσα για τη βροχή , ένα πινέλο για να ζωγραφίζει ότι θέλει να δώσει ζωή, μια κούπα για νερό γεμάτη όποτε διψάσει και ένα πιάτο μαγικό γεμάτο όποτε ζητά τροφή. Το πέρασε στο χέρι της Ροδένιας και φεύγοντας την φίλησε και χάραξε στη κούνια της το όνομα της :ΡΟΔΑΛΕΝΙΑ.

Την άλλη μέρα η Μπλοκίτσα είδε όλα τα παράξενα στη κόρη της τριγύρω, δεν σάστισε ,δεν φοβήθηκε.. ήξερε ..ήταν παιδί του ονείρου , της φύσης και του παραμυθιού .. μετά είδε το όνομα ..ΡΟΔΑΛΕΝΙΑ.. Της άρεσε ,της ταίριαζε , Ροδαλένια ,Ροδαλένια ,το φώναξε δυνατά να ηχήσει στα δωμάτια .

Πέρασαν μέρες και καιρός ,το σπίτι γέμισε με τ’ όνομα της ,φωτίστηκε με το γέλιο της κι εκείνη έπαιζε κάτω από τις ροδιές τρώγοντας πάντα ρόδια.. Η μάνα της την κοίταγε και έλιωνε από αγάπη μα μέσα της κάτι της έλεγε πως το παιδί αυτό δεν ήταν σαν τα άλλα. Την ντάντευε .,της τραγούδαγε ,της έλεγε ιστορίες κι εκείνο γέλαγε και τη ρωτούσε τι υπήρχε πίσω από το φράχτη της αυλής πέρα από τα δένδρα της ροδιάς..

Τότε το ένοιωσε η μπλοκίτσα ..η Ροδαλένια θα έφευγε ,θα έπαιρνε το δρομάκι που την οδηγούσε στο όνειρο της περιπέτειας.. να δει ..να μάθει ..ν’ ανακαλύψει το άγνωστο..

Μεγάλωσε κι ομόρφυνε σαν του ροδιού το γιόμα και ήρθε η ώρα που έπρεπε να κάνει το όνειρο της ,να μάθει , να δει ,ν’ ανακαλύψει…

«- Πάνε Ροδαλένια μου όπου θες μα γύρνα πάλι πίσω .. θα είμαι εδώ , θα σ’ αγαπώ , και κάθε ρόδι που θ’ ανοίγω θα μετρώ τους σπόρους του έναν έναν για τις στιγμές που θα μου λείπεις » .

Έτσι ξεκίνησε η Ροδαλένια το ταξίδι της στο άγνωστο ,ένα ταξίδι που όφειλε στον εαυτό της να κάνει.. να δει ,να μάθει ,ν’ ανακαλύψει!

Και η …περιπέτεια συνεχίζεται!!!

Η Αχτίδα σας εύχεται καλό Σαββατοκύριακο Ροδένιες μου

11 σχόλια:

Ιφιγένεια είπε...

Αχτίδα μου ,
δεν έχω λόγια !!!!
Είναι υπέροχο !!! Γεμάτο συναισθήματα , γεματο χρώματα , γεμάτο "ΡΟΔΙΑ" !!!!

Μπράβο Αχτιδούλα !!!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

YΠΕΡΟΧΟ , ΥΠΕΡΟΧΟ, ΥΠΕΡΟΧΟ !!!!
Μπράβο Αχτίδα μου , πραγματικά καθρεπτίζει την όμορφη σελιδούλα μας !!
Θα το εκτυπώσω , να το κρατήσω για πάντα !!
Σκέφτηκα κάτι!!
Μια συλλογή παραμυθιών με ηρωίδα την Ροδαλένια !! Βλέπω πολλές ιδέες να γεννιούνται και να παίρνουν σάρκα και οστά !!
Σκέφτομαι πως η Μαριέλα θα χει πολλή δουλειά! Θα δώσω και εγώ ένα χεράκι!!
Τι όμορφα πράγματα δημιουργούνται ..... όταν υπάρχουν θετικοί και φιλικοί άνθρωποι!!
Αισθάνομαι τόσο τυχερή που βρέθηκα στην καλή σας παρεούλα , ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΑ ΡΟΔΙΑ !!!!!!!!!!! Σας γλυκοφιλώ !!

eirini είπε...

Με το που άρχισα να διαβάζω, ήμουν σίγουρη ότι το έγραψες εσύ!!!
Μαμά ήταν τόσο όμορφο το παραμύθι σου! Μπράβο, μπράβο, μπράβο!!!!!
Καλημέρα ροδένιες!

Mariela είπε...

Εξαιρετικο! Εξαιρετικό! Εξαιρετικό!

Mariela είπε...

Προσπάθησα να το αντιγράψω για να το μεταφέρω στο πρόγραμμα Corel, αλλά μου βγαίνει κινέζικο...
Μπορείς σε παρακαλώ να το στείλεις στο μεηλ μου σε word??

Mariela είπε...

Κορίτσια έχω ενθουσιαστεί!
Για μια πενταετία δούλεψα πολύ εντατικά στο χώρο του παιδικού βιβλίου. Τα τελευταία 4 χρόνια δεν είχα βγάλει κάτι καινούργιο και είχε αρχίσει να μου λείπει.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΕΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!
Εσεις μου δώσατε την εμπνμευση για να γεννηθεί η ΡΟΔΑΛΕΝΙΑ....!!!!

Mariela είπε...

Αθηνούλα, ετοιμάσου....
πως το εκτύπωσες;;;;

Aνεμος είπε...

καλό σαβατοκύριακο να έχουμε

Alkmini είπε...

αχτιδα
πολυ ομορφο το παραμυθακι σου.
αντε Ροδιτσες , να γραψουμε ολες απο ενα παραμυθακι, οπως το φανταζεται η καθε μια μας.
Η Μαριελα εφτιαξε την Ροδαλενια μας και η φαντασια μας θα την ντυσει.
φιλια στα μουτρακια σας.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Κορίτσια ευχαριστώ μόλις γύρισα κουρασμένη καιμπήκα να δω αν σας άρεσε.ευχαριστώ!

Nobilis είπε...

Καλό δρόμο να έχει η Ροδαλένια.
Συγχαρητήρια :-)