Στο αγκάλιασμα του αποχαιρετισμού, με δάκρυα αγάπης υποσχεθήκαμε ότι, όποτε μπορέσουμε, θα ταξιδεύουμε το υπέροχο ταξίδι, Θεσσαλονίκη- Κρήτη ή Κρήτη- Θεσσαλονίκη, όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά όλες τις εποχές του χρόνου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, στην Αχτίδα και στο Δημήτρη, για την υπέροχη ομορφιά που μου χάρισαν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, για την αγάπη τους και την εκτίμησή τους.
Από το μπαλκόνι μας βλέπαμε την υπέροχη θάλασσα.
Βλέπαμε και το λιμανάκι.
Την υπέροχη αμμουδιά.
Ατελείωτη αμμουδιά.
Βλέπαμε τα καράβια στο ταξίδι τους στο Λιβυκό.
Πιο πέρα φαινόταν το λιμανάκι.
Αφήναμε την ψυχή μας, να ταξιδεύει μαζί με τα καραβάκια.
Εδώ, στο μπαλκόνι μας, αγναντεύαμε και πίναμε το καφεδάκι μας.
Ήπιαμε κι εδώ το καφεδάκι μας, στη διπλανή αυλή μας.
Και βέβαια ο καφές μας, συνοδευόταν από νόστιμα βουτήματα.
Κουλουράκια με προζύμι.
Κουλουράκια κρασιού.
Φάγαμε και υπέροχους άρτους.
Με το καφεδάκι μας δοκιμάζαμε και καμιά νεράτη.
Ένα υπέροχο κέντημα, αριστούργημα.
Κεντημένο από τα χρυσά χεράκια της Αχτίδας.
Αυτό το αριστούργημα η Αχτιδούλα μου, μου το έφερε δώρο, μαζί με άλλα πολλά.
Εγώ τώρα τι να πω; Κάθε φορά που το κοιτάζω, βλέπω πάνω του την αγάπη της, κεντημένη βελονιά βελονιά. Είναι τόσο όμορφο, κεντημένο με τόση μαστοριά, με τόση επιδεξιότητα και νοικοκυροσύνη, που δεν μπορώ να σας περιγράψω. Δε χορταίνω να το καμαρώνω.
Για μένα, είναι δώρο καρδιάς, δώρο αδερφής, θα το φυλάξω στο σεντούκι της καρδιάς μου, εκεί που έχω τοποθετήσει και τη γλυκιά μου Αχτιδούλα.
Την ευχαριστώ πολύ πολύ για όλα και πάνω απ' όλα, για την αγάπη της και για την ομορφιά της ψυχής της.
Φιλιά σε όλες τις κοχυλένιες.
Αλίκη μου, άστο το σπιτάκι μας ανοιχτό. Κάποιες φορές περνάμε δύσκολες καταστάσεις, αλλά σιγά σιγά, όλα θα γίνουν καλύτερα, για όλους μας. Το σπίτι μας θα ζωντανέψει ξανά.
