Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Ευδοκία. . . κλωστούλες και χτύποι από ραπτομηχανή


Ευδοκία. . .

τρυφερή –πόσο πολύ- ύπαρξη

Ευδοκία . . .

ισπανικά με γεύση τριαντάφυλλο γλυκό


Ηλιαχτίδα του φλεβάρη χειμώνα. . .

που ζεσταίνεις το γάλα του μικρού ρήγα

-στο φαγητό σου βάζεις και μια πρέζα κανέλα-

που καμαρώνεις τη μικρή δεσποινίδα

-στο χτύπο της καρδιάς σου λιποτακτούν οι φόβοι-

που σκουπίζεις το κατώφλι για τον αυριανό επισκέπτη

-στο χαμόγελό σου στριφογυρίζουν τα λευκά πέταλα μιας μαργαρίτας-


Σε γνώρισα. . .

κι ύστερα. . .




κι ύστερα μια ομπρέλα αφέθηκε στον αέρα. Κι ήταν κόκκινη, ήταν τόσο κόκκινη . . .

Χρόνια σου Πολλά Τριανταφυλλένια μου!


υ.γ. Περίμενα το βραδάκι να αφήσω τις ευχές μου, να μην καλύψω τα λόγια αγάπης της γλυκιάς dee dee!

9 σχόλια:

Mariela είπε...

ΧΡΟΝΙΑ [ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΟΜΠΡΑΛΙΤΣΑ ΜΟΥ...
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ, ΓΕΜΑΤΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ...
ΝΑ ΠΡΙΣΤΟΙΧΙΖΕΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥς ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ!!

ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ

Flora είπε...

Καλέ τι ωραία αφιέρωση έκανες κοπελίτσα με το καναρινί φόρεμα...

Πολύ πολύ μου άρεσε...

Θα ήθελα να ήμουν η κόκκινη ομπρέλα...

Φιλιά πολλά και φυσικά ευχές στην τόσο εμπνευστική εορτάζουσα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Όλο αυτό για μένα;;;
Πού να το χωρέσω, καναρινάκι μου, μου λες;
Στο δρομάκι μας άκουσα το χτύπο του τηλεφώνου και έτρεξα λαχανιασμένη, να ανοίξω το κουτάκι, ξέρεις το δικό μας, να ακουμπήσω ένα ένα τα λόγια σου!
Πώς να τα σκεπάσω με ένα ευχαριστώ; Μερικές φορές, όταν δεν μπορείς να σταματήσεις τη βροχή στο πρόσωπο, ένα ευχαριστώ γίνεται τόσο δα μικρό, ένα από τα πολλά πολλά διαμαντάκια που κατηφορίζουν στα χείλη από τα μάτια και γαργαλούν ένα ζεστό χαμόγελο!
Πόσο κουράγιο μου δίνεις, μόνο να ' ξερες!
Δικό σου το μικρό μου διαμαντάκι , το δικό μου ευχαριστώ, για τη σκέψη σου, για όλα όσα μπορείς να δεις σε μια κόκκινη ομπρέλα που στροβιλίζεται στον αέρα!

Σ' ευχαριστώ ξεχωριστό μου πλάσμα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Mariela μου,

πολλά πολλά ευχαριστώ!
Πολύτιμες οι ευχές σου,
αχ, και να πίναμε καφεδάκι από κοντά, πόσο, μα πόσο θα το ήθελα!

Φιλιά και από μένα!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Flora μου,
αυτή η ψυχούλα, που φοράει φόρεμα καναρινί, το έχει κεντημένο με πούλιες μία μία από αστερόσκονη, ακριβά πάντα τα λόγια της, μα πιο πολύ τα συναισθήματά της!
Είμαι τυχερή που την έχω γνωρίσει, είμαι τυχερή που υπάρχει στη ζωή μου!

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!
Χαίρομαι που σε γνωρίζω και ελπίζω σύντομα πια να μπορέσω να συντονιστώ στην ηλεκτρονική μας παρέα!
Τα φιλιά μου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Να μας ζήσει να τη χαιρόμαστε!Τριανταφυλένια στη ψυχή και σιδερένια σε υγεία της εύχομαι να χαίρεται τα παιδάκια της.

SPantelaki είπε...

Εγώ αφήνω το κοχυλάκι μου και σας λέω ότι κάθε φορά που σας επισκέπτομαι...με ταξιδεύετε..Έτσι απλά...

LIA είπε...

Γλυκιά, αγαπημένη μου!
Κόκκινη, κατακκόκινη Ομπρελίτσα μου!
Σου στέλνω τις ευχές μου και όλη την αγάπη μου, για χρόνια, και πολλά και καλά.
Πολύ ωραίες οι αφιερώσεις από τις φίλες σου.
Να ξέρεις πάντα σ' αγαπώ και πάντα θα εύχομαι το καλύτερο για σένα και την οικογένειά σου.Και μόλις το μωράκι μεγαλώσει λίγο, περιμένω να κατηφοείσετε προς τα εδώ.
Πολλά πολλά κρητικά φιλάκια.

Ανώνυμος είπε...

Γειά σας!
Δυό χρόνια τώρα σας επισκέπτομαι τακτικά, δίχως να το ξέρετε. Σας έχω συναντήσει και χωριστά μερικές από σας, από τη θεσσαλονίκη μέχρι τη Ζάκυνθο, κι έχω φτιάξει στο μυαλό μου, εικόνες και σχήματα της καθεμιάς. Υπάρχει ένας αέρας ανάλαφρος και μυρωδάτος που με τραβάει εδώ. Αποφάσισα να σπρώξω την πόρτα και να επισκεφτώ την παρέα σας, αν χωράω. Τί μπορώ να φέρω; Έχω βαζάκια με χρωματιστά βότσαλα για κέρασμα φιλίας. Κάνουν για αρχή;
Παραμυθού