ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Αγαπημένες μου, Ροδένιες.

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα δεχόμουν τέτοια πρόσκληση. Έκπληξη την αρχή, συγκίνηση και χαρά μετά, είναι τα συναισθήματα που ένιωσα. Ευχαριστώ την Αλίκη, για την τιμή που μου έκανε, να με καλέσει στο σπίτι σας, την καλή μου φίλη, Αχτίδα και όλες εσάς που με δεχτήκατε στο δικό σας, ζεστό και χαρούμενο σπιτικό στο διαδίκτυο. Εκπέμπετε όλες, τόση αγάπη, τόση ζεστασιά, τόση ομορφιά, που, τυχερός είναι όποιος έχει κλειδιά και μπορεί να είναι μαζί σας. Όσα θέλω να σας πω, σας τα λέω, στις παρακάτω μαντινάδες ,που έγραψα για σας, σήμερα.



ΣΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΡΟΔΕΝΙΕΣ


Εχθές το βράδυ πρόσκληση, από την Αλίκη επήρα,
να έρθω στην παρέα σας, που έχει ομορφιά και πείρα.

Η πρόσκλησή της με τιμά, πολλή χαρά μου δίνει,
νιώθω μια ταραχή γλυκιά, αλλά και μια ευθύνη.

Χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η Αχτιδούλα
«σ’ ανοίγουμε το σπίτι μας, μ΄όλη μας την καρδούλα».

Μετά,η Αλίκη, μου έστειλε, πρόσκληση χρυσαφένια,
μου ζήτησε με ζεστασιά, να γίνω κι εγώ ροδένια.

Το δέχτηκα μετά χαράς ,σαν Θεϊκό χαδάκι
σαν ένα χέρι αδελφικό, σαν ακριβό δωράκι.

Είμαι καινούρια τώρα εγώ, εδώ στη γειτονιά σας,
ξέρω θα μ’αγκαλιάσετε, όλες με την καρδιά σας.

Καινούριο σπίτι φτιάξαμε, τα κόκκινα τα ρόδια,
κι όλες θα τρέχουμε εδώ, με χέρια και με πόδια.

Άνοιξα το ροϊδόσπιτο, μαγεύτηκαν τα μάτια,
τι ομορφιά!τι στόλισμα! σαλόνια και κρεβάτια.

Κι όπου κι αν κοίταξα, παντού, μόνο αγάπη είδα
και ξέρω το, θα πάρω εδώ, ζέστη, χαρά και ελπίδα.

Κι όταν κοντά μου η μοναξιά, τα δίχτυα της απλώνει,
φτερά θα βάζω να ΄ρχομαι και δε θα νιώθω μόνη.

Όλες εδώ φίλες καλές, γέλιο, χαρά, σκορπούμε
και κάθε μιας μας τη φωνή, μ΄αγάπη θα ακούμε.

Υπόσχομαι λοιπόν κι εγώ, φίλη καρδιάς να γίνω
κι ότι έχω ακριβό, μες την ψυχή, πάντοτε να σας δίνω.

Κι όταν καμιά ροδένια μας, έρχεται μ΄ένα δάκρυ,
όλες οι άλλες απαλά, θα το πετούν στην άκρη.

Κι όσο μακριά κι αν είμαστε, θα δίνουμε τα χέρια
η αγάπη έχει δύναμη, μας πάει ως τα αστέρια.

Εδώ αφήνεται η ψυχή, πρόθυμο αυτί να στήνει,
και σς΄όλα τα ακούσματα, μόνο χαρά θα δίνει.

Όλες εδώ αφήνουμε κομμάτια απ΄την καρδιά μας
κι αυτό είναι η δύναμη, είναι η ομορφιά μας.

Χίλιοι να ΄ναι οι χρόνοι του, το Ίντερνετ που βρήκε
και στις καρδιές μας συντροφιά, μα και φιλία μπήκε.

Πρώτη ροδένια έγινα, πολλή χαρά για μένα,
μαζί σας θα τα βλέπω εδώ, όλα ονειρεμένα.

Μου φαίνεται δε θα το δω, το κρύο του χειμώνα,
το νιώθω τα βραδάκια μου, δε θα΄ναι τώρα μόνα.

Ένιωσα συγκίνηση, χαρά, δε θα΄μαι τώρα μόνη,
το κύμα την αγάπη σας, κοντά μου θα απλώνει.

Κι όταν θα έχω συννεφιά και ύπνος δε θα με παίρνει,
η θάλασσα την αγάπη σας, κοντά μου θα τη φέρνει.


Σας στέλνω από την Κρήτη μας, ευωδιαστά λουλούδια
και στις καρδιές σας ν΄ακουστούν, χαρούμενα τραγούδια.

Και όποτε κέφια έχομε, μα και χαρά μεγάλη,
σας στέλνω λίγη τσικουδιά και ένα πεντοζάλη.

Ευτυχισμένες να ερχόμαστε, στα κόκκινα τα ρόδια,
να μη σκεφτεί ποτέ καμιά να… το βάλει στα πόδια.

Γιατί, η αγάπη ολονών, σφιχτή θα΄ναι αλυσίδα,
θα μας καρατάει δυνατά, όλο χαρά κι ελπίδα.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σ΄όλες εσάς ροδένιες,
που μου ανοίξατε αγκαλιά και θα ξεχνώ τις έννοιες.

Το σπίτι μας να΄ναι γερό, ο Θεός να το φωτίζει
και ευτυχία και χαρά σε όλες μας να χαρίζει.

Με αγάπη
Lia