Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Το μάθημά μου...

Χθες πριν με πάρει ο ύπνος, έκανα μια σκέψη, την οποία και σκοπεύω να επαναλαμβάνω συχνά στον εαυτό μου.
'Οτι ο λόγος που δε μ'αγάπησε πραγματικά ήταν το ότι αυτός δεν άξιζε κι όχι εγώ
Δε θα πέσω στην παγίδα να αισθάνομαι ανεπαρκής και να ψάχνω τι δεν έκανα καλά για να τον κρατήσω.

Πήρα ένα καλό μάθημα και δε θα το αρνηθώ, δε θα προσποιηθώ πως δεν υπήρξε ποτέ γιατί τότε θα σημαίνει πως δεν έχω μάθει τίποτα. Και πρέπει από τα λάθη μας να μαθαίνουμε.
Ο μόνος που δεν κάνει λάθος είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα.
Οι τολμηροί κάνουν λάθη αλλά μαθαίνουν από αυτά.
Αν όχι, συγκαταλέγονται στην κατηγορία των ηλιθίων.
Κι εγώ μπορεί να είμαι ενθουσιώδης κι ευκολόπιστη, γιατί πάντα έχω μια θετική διάθεση απέναντι στους ανθρώπους και στα πράγματα, αλλά ηλίθια δεν είμαι.

Μπορώ να μου συγχωρήσω πολλά, αλλά δε θα μου συγχωρήσω το να επιτρέψω σ'αυτόν τον άνθρωπο να με αλλάξει.
Να επιτρέψω σε αυτό που έγινε να με αλλάξει.
Δε θα το κάνω, θα είναι ασυγχώρητο. Ναι, θα γίνω πιο σοφή και πιο προσεχτική, αλλά δε θα γίνω δύσπιστη, δε θα τα σαρώσω όλα, δε θα τα ισοπεδώσω.
Δε θα μιλήσω ξανά γι αυτόν, όπως και τώρα δε μιλάω γι αυτόν, αν το καταλάβατε.
Όμως για την εμεπιρία μου θα μιλάω, γιατί από αυτήν θα διδαχτώ.

Δε σκέφτομαι αυτόν, στο πρόσωπό του πια βλέπω κάθε τέτοιον άνθρωπο και τα φέρνω όλα στο μυαλό μου για να μπορώ πια να είμαι σε θέση να τους ξεχωρίζω

τους "απατεώνες" της καρδιάς

και να τους αποφεύγω. Δεν ξέρω και δεν είμαι σε θέση να πω τι θέλω από δω και μπρος στη ζωή μου

Είπαμε: ξεκινάμε από αυτό που δε θέλουμε

Και προς το παρόν δε θέλω να σκέφτομαι τον εαυτό μου ως θύμα αυτής της κατάστασης, δεν το επιτρέπω.
Κι αυτό δεν είναι εγωισμός, γιατί εγώ τον αγαπώ αληθινά τον εαυτό μου και θυμώνω που δεν τον προστάτεψα όπως έπρεπε. Όπως όφειλα.

Έτσι όπως δεν προσέχεις ένα παιδάκι που έχεις την ευθύνη του κι εκείνο σου ξεφεύγει, πέφτει και χτυπάει, έτσι με βλέπω.
Και τώρα οφείλω το παιδί αυτό να το φροντίσω, να γιατρέψω τα τραύματά του, που ευτυχώς δεν είναι σοβαρά κι ούτε θανάσιμα βέβαια.
Και κυρίως πρέπει να προσέξω μη μου ξαναπέσει, από δική μου απροσεξία

Το καλό είναι ότι του έχω μάθει να ξανασηκώνεται.
Το ακόμα καλύτερο είναι ότι του έχω μάθει να μη χτυπάει ανεπανόρθωτα όταν πέφτει και γρήγορα συνέρχεται.

Αλλά κάπου διαμαρτύρεται κι αυτό και με το δίκιο του και μου λέει "πρόσεχε με λίγο καλύτερα, δε μπορώ συνέχεια να πέφτω και να χτυπάω, κουράστηκα". Μάθε με τώρα να μην πέφτω τόσο εύκολα, καιρός είναι...

Κι έτσι μεγαλώνει το παιδί μέσα μου, αλλά πάντα θα παραμένει παιδί.

Γιατί τα παιδιά είναι αγνά, είναι ειλικρινή, δεν έχουν κακία. Αυτό είναι που δε θ'αφήσω με τίποτα να χαθεί.
Γι αυτό δεν πρέπει ν'αλλάξω, γιατί μετά δε θα αντέχω τον ίδιο μου τον εαυτό.
Δεν πρέπει να δηλητηριάσω το παιδί αυτό, το παιδί αυτό που είμαι εγώ.
Με όλα τα καλά μου και τα στραβά μου, αυτό είμαι εγώ.

Χρειάζομαι την φροντίδα, το χάδι, τις τρυφερές κουβέντες. Αλλά αν όλα αυτά δε μου τα δώσει κάποιος με αγάπη αληθινή, τώρα πια θα το ξέρω.
Γιατί το παιδί μαθαίνει πια να περπατάει καλύτερα στο δρόμο της ζωής και δε θα χτυπάει έτσι εύκολα.

Ποτέ όμως δε θα πάψει να είναι παιδί.

Γιατί μην ξεχνάτε πως ένα παιδί, ακόμα κι αν είναι άσχημο, είναι αξιολάτρευτο.

Κι όποιος δε μπορεί ν'αγαπήσει ένα παιδί

όποιος πληγώνει ένα παιδί

δεν είναι παρά ένα τέρας...

9 σχόλια:

fanoula είπε...

Oταν μια σχέση τελειώνει δεν υπάρχει απαραίτητα νικητής και ηττημένος ,θύμα και θυτης ,ευαισθητος και αναίσθητος
υπάρχουν ανθρωποι που νιώθουν και λειτουργουν - αντιδρούν με το δικό τους μοναδικό τρόπο ο καθένας.Οταν τελειώνει μια σχέση τη φυλάς στην άκρη της καρδιάς σου και ξαναμιλάς γι αυτή οταν το αντέχεις, οταν δεν σε πονά και δεν σε λιώνει ! Αν το μωρό το προσέχεις-υπερπροστατευεις δεν θα μεγαλώσει και δεν θα μάθει ποτέ ....αστο να πονέσει και να μάθει μόνο του .......Ετσι την επομενη φορά θα μπορει να δει να διακρινει και να κρίνει ...πριν!

Ιφιγένεια είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με την fanoula !!
"Συλλέκτες εμπειριών " είμαστε κι όπως λέω πάντα το ποτήρι φροντίζω να είναι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο , που σημαίνει κρατάμε τα καλά , χαιρόμαστε που τα ζήσαμε και συνεχίζουμε !

stalamatia είπε...

Σημασία έχει ότι κάποια στιγμή θα προχωρήσεις και θα εμπιτευτείς ξανά. Όταν εμπιστευόμαστε, αφηνόμαστε στον άλλο,τώρα εαν θα αξίζει ή όχι η εμπιστοσύνη στο άτομο αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε εκ των προτέρων.Μην καταπιέσεις τον εαυτό σου προσπαθώντας να τον προστατέψεις.
Σιγά σιγά όλα θα ξαναγίνουν όμορφα.

Dee Dee είπε...

Θα συμφωνησω κι εγω με τα κοριτσια απο πανω.

Κανεις δεν ειναι τερας και κανεις δεν ειναι θυμα.

Συλλεκτες εμπειριων, οπως πολυ ομορφα ειπε η Ιφιγενεια.... και παμε μπροστα.... προχωραμε Μαρακι μου.

xxxx

eirini είπε...

Μαράκι μου γλυκό, συμφωνώ απόλυτα με την Φανούλα! Και βέβαια θα συνέλθεις αλλά μην ζορίζεσαι... δώσε τα περιθώρια στον εαυτό σου... δώστου χρόνο, και είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις!
Σε σκεφτόμαστε και είμαστε κοντά σου, να είσαι σίγουρη γι'αυτό!
Φιλάκια ρουφηχτά μόνο για σένα!!!!!!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Mαράκι μου , ο καλύτερος σύμβουλος είναι ο χρόνος !!
Και η απόσταση από τα γεγονότα !!
Και η παιδική σου ψυχή θα ξαναβρεί το χαμόγελό της !!
Πάμε γι ΄ άλλα , καλύτερα !!!!

"ζαχαρούλα.." είπε...

αρνούμαι να σχολιάσω....

θεωρώ ότι όλο αυτό , φιλεναδίτσα, μου σε τραβάει πίσω..

και εσύ πρέπει να κοιτάς μόνο μπροστά.. μην ξεχνάς ότι βλέποντας τα αρνητικά , υποβαθμίζεις και εσένα και την σχέση που είχες..

κράτα τα καλά , κράτα τα χαμόγελα.. προχώρα.. όταν τελειώνει κάτι, πάντα παρακάτω περιμένει κάτι άλλο..

σαν τα λεωφορεία... όταν χάσεις το ένα.. περίμενε , θα περάσει το επόμενο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

αυτά!!

καλημέρα!!

Maria Tzirita είπε...

Οκ φιλενάδες! Δίκιο έχετε και το ξέρω! Είναι που ώρες ώρες με πιάνει το παράπονο - παιδί γαρ εγώ! Όμως κάθε μέρα και καλύτερα, περνάει το σοκ, ξεκαθαρίζει το τοπίο και σίγουρα δεν πιστεύω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν άξιζε τίποτα, γιατί τότε απαξιώνω κι εμένα την ίδια. Απλά, είπαμε, η αγάπη έχει πολλά πρόσωπα... Σας ευχαριστώ, όλες, είστε θησαυρός!

clementine είπε...

κουκλίτσες μου όλες έχετε δίκιο...
Μην ξεχνάτε όμως ότι της ήρθε κατακέφαλα! Δεν το περίμενε... Πήγε για ένα εκπληκτικό 10ήμερο καιιιιιι....
Σιγά-σιγά λοιπόν..

φιλάκια