Καλά Χριστούγεννα κορίτσια!!!
Μετά τις υπέροχες φωτογραφίες της Αθηνάς στέλνω μόνο ένα μικρό κεράκι, έτσι για να σας πω πόσο ζεστάθηκα που ξαναμπήκα μετά από τόοοοοοοοοοοοοοοσο καιρό στο αγαπημένο αυτό ιστολογιάκι.
Μου ζεσταίνει την καρδιά...
Να είστε καλά. Να νιώθετε καλά. Να το μεταδίδετε και στους άλλους....
όποιο σας αρέσει περισσότερο [υπάρχει και σε αγγλική version ( το πρώτο )] και να έχετε στο σπίτι ή στο γραφείο το Νοεμβριανό ημερολόγιο των Άσπρων Κοχυλιών
και συνεχίζω το αφιέρωμα στον Μικρό Πρίγκηπα :
"Ότι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια" επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
"Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο σημαντικό. " " Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου" ... έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
"Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια" είπε η αλεπού. "Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Να γίνεις υπεύθυνος για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου... " "Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου..." επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να μην το ξεχάσει.
"Είθε να περάσουν οι μέρες του ευχάριστα και δημιουργικά και να μας χαρίσουν χαρές και χαμόγελα "
με δώρα τα καθιερωμένα Οκτωβριανά κοχυλένια ημερολόγια
κι ένα απόσπασμα από τον *Μικρό Πρίγκιπα* του Antoine de Saint-Exupery
«Πήγαινε να δεις τα τριαντάφυλλα», είπε η αλεπού...
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε να δει ακόμη μια φορά τα τριαντάφυλλα. «Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο», είπε... "Είστε όμορφα, αλλά κενά... Αν κάποιος τυχαίος περαστικός έβλεπε το τριαντάφυλλό μου, θα νόμιζε ότι σας μοιάζει. Εκείνο όμως είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα σας, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω εγώ ποτίσει. Γιατί είναι το λουλούδι που προστάτεψα. Γιατί έχω σκοτώσει τα σκουλήκια του, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω ακούσει να παραπονιέται, να καμαρώνει ή να σιωπά. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου το καλύτερο απ' όλα." " Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά " είπε η αλεπού...
" Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια. Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό..."
Ο Ιούλης ή Ιούλιος , ο έβδομος μήνας του χρόνου λέγεται και αλωνάρης. Είναι ο μήνας που βρίσκεται στην καρδιά του καλοκαιριού. Το όνομά του το οφείλει στο Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιούλιο Καίσαρα. Ο λαός τον ονομάζει και αλωνάρη, γιατί κατά τη διάρκεια του μήνα αυτού γίνεται το αλώνισμα του σταριού. Το γεγονός αυτό, καθώς και το ότι το μήνα αυτό "γυαλίζουν" τα σταφύλια, δηλαδή αρχίζουν και ωριμάζουν, έγινε αιτία ο μήνας να ονομαστεί και γυαλιστής ή γυαλινός. Εξαιτίας της μεγάλης ζέστης του λέγεται ότι ο λαός προτιμά σα φαγητό του τον ψητό κόκορα και μάλιστα τον όχι πολύ ψαχνωμένο, εξ ου το γνωστό "Φάε πίτα το Γενάρη, κόκορα τον αλωνάρη".
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
στ΄ Άσπρα Κοχύλια
και σ΄ολους τους φίλους και τις φίλες της σελίδας μας
Aπό τις εκδόσεις Ψυχογιός, κυκλοφόρησε το βιβλίο της Κας Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη, με τίτλο "Για την αγάπη των άλλων". Πρόκειται για μυθιστόρημα, το οποίο όμως είναι βασισμένο σε μια αληθινή ανθρώπινη ιστορία, που διαδραματίστηκε στη Νίσυρο και αναφέρεται στην προσωπική ιστορία της μητέρας, του μεγαλύτερου ελληνοαμερικανού επιχειρηματία της Νέας Υόρκης, Γιάννη Κατσιματίδη.
Η συγγραφέας με άριστη αφηγηματική τεχνική, με γλώσσα λιτή, κατανοητή, περιγράφει με ακρίβεια, ιστορικά γεγονότα, ήθη και έθιμα του νησιού και ζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή, με άνεση και πειστικότητα. Από τις πρώτες σελίδες το βιβλίο συνεπαίρνει τον αναγνώστη. Και βέβαια, όταν ένα βιβλίο συνεπαίρνει, προσφέρει πολλά, ωθεί το πνεύμα να φτάσει μακρύτερα, είναι μια πόρτα στο φως , ανοίγει ορίζοντες για γνώση και δύναμη. Υπάρχουν βιβλία ικανά να μεταδώσουν δύναμη και ελπίδα, όχι μόνο με τα λόγια τους, αλλά και με τη μυστηριακή δύναμη, με τη ζώσα ενέργεια που περικλείουν. Αυτή η δύναμη, η ζώσα ενέργεια του βιβλίου "Για την αγάπη των άλλων" περνά βαθιά στην ψυχή του αναγνώστη και τον κερδίζει.
Η αρχοντοπούλα Τζαννή, από την Πόλη, παντρεύεται το Στρατή και έρχονται να ζήσουν στη γενέτειρά του , τη Νίσυρο. Αποκτούν τρία παιδιά, τον Αθανάση, το Μανόλη και τη Μαργαρίτα. Ζουν φτωχικά, αλλά ευτυχισμένοι. Η ευτυχία για τη Τζαννή, άρχισε να ξεθωριάζει, όταν ο άντρας της αποφάσισε να φύγει μετανάστης στην Αμερική, για ένα καλύτερο αύριο για εκείνη και τα παιδιά τους. Μαζί με το πικρό αντίο του αποχωρισμού, αρχίζει και η πικρή ζωή για τη Τζαννή. Σε μια κλειστή κοινωνία, μάνα και πατέρας μαζί, μεγαλώνει τα παιδιά της και ανεβαίνει τις ανηφόρες της με αξιοπρέπεια, με δύναμη ψυχής, με γενναιότητα. Τα χρόνια περνούν, οι δυσκολίες πολλές στο άγονο νησί. Τα απαλά χέρια της, γέμισαν ρόζους και το πρόσωπο με τα εβένινα μάτια, γέμισε χαρακιές. Μέσα στη δίνη της άχρωμης καθημερινότητας, ένιωθε να περπατά σε μια άδεια απεραντοσύνη. Κοιτούσε το αμείλικτο Αιγαίο με παράπονο και προσευχόταν για την επιστροφή του Στρατή.
Η αγάπη, η περηφάνια και η φροντίδα της για τα παιδιά της, περισσή. Φρόντισε να τους προσφέρει μόρφωση και εφόδια με αξίες. Σε μια εποχή πολύ δύσκολη για τα Ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα, στέλνει την ακριβοθυγατέρα της Μαργαρίτα στη Ρόδο να σπουδάσει δασκάλα.
Όλες οι φάσεις της ζωής της Μαργαρίτας, έχουν κάτι από τις νοσταλγικές ονειροπολήσεις των μοναδικών οδοιπόρων, μια αύρα μελαγχολίας, μια θάλασσα αγάπης, ένα ωκεανό δύναμης, μια πίκρα που μένει και διαρκεί. Στο τέλος, όμως, έρχεται η λύτρωση και το μεγαλείο της αγάπης, της αγάπης, που οδηγεί στο μεγαλείο της ζωής, στον ύμνο, που λυτρώνει και ομορφαίνει τη ζωή. Γιατί, η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη, έλεγε η σοφή Τζαννή.
Η συναρπαστική περιπλάνηση στα πιο κρυφά μονοπάτια της ψυχής, της γλυκιάς Μαργαρίτας, μαγεύει τον αναγνώστη. Της Μαργαρίτας που έζησε τη σκληρότητα και την προδοσία ενός έρωτα, που μόνο χαρά και ευτυχία πρόσμενε να της δώσει, και όμως, μάδησε τις μαργαρίτες της καρδιάς της και της έδωσε πίκρα και πόνο πολύ, αλλά, της πρόσφερε και τον εξαγνισμό, τη λύτρωση, τη δύναμη. Γιατί η προδοσία αυτή, δε σημάδεψε μόνο τη Μαργαρίτα, αλλά και ολόκληρο το νησί, σύμφωνα με τις άκαμπτες παραδόσεις του. Όλες οι σκέψεις και οι πράξεις της, είναι γεμάτες σοφία.
Ένα γοητευτικό ανάγνωσμα που δεν είναι απλώς μια καλογραμμένη ιστορία,αλλά η αφετηρία και η αφορμή, για ένα άλλου είδους ψάξιμο, προσωπικό για τον καθένα.
Τι κάνει ένα μυθιστόρημα, ένα ποίημα, ένα έργο τέχνης σπουδαίο; Σπουδαία είναι τα έργα εκείνα, που η επαφή μαζί τους, μας κάνει να βλέπουμε με διαφορετικά μάτια τον κόσμο. Ο αναγνώστης, τελειώνοντας το βιβλίο, βλέπει τον κόσμο, πιο δίκαιο, πιο σοφό, μετά από τη γνωριμία του με τη Μαργαρίτα, βλέπει τον κόσμο με διαφορετικά μάτια. Γνωρίζει τη γλυκιά Μαργαρίτα, τη Μαργαρίτα της αγάπης, της προσφοράς, της καλοσύνης, της ευαισθησίας, της περηφάνιας, των σωστών αποφάσεων. Τη Μαργαρίτα, που όλες οι σκέψεις και οι πράξεις της ακτινοβολούν αγάπη και ξεχωρίζει για όλες τις τρυφεράδες που ξεδιπλώνει η καρδιά της. Τη γλυκιά, ευαίσθητη, τρυφερή και ρομαντική Μαργαρίτα, αλλά και τη Μαργαρίτα της δύναμης, της αξιοπρέπειας και της αποφασιστικότητας. Που δε φοβήθηκε να φύγει στην Αμερική με τον άνδρα της και το μόλις 6 μηνών μωρό της, για ένα καλύτερο αύριο, για να ξεκουράσει το όνειρό της και για να μπορέσει ο γιος της, ο άγγελός της, να ανοίξει τα φτερά του, στους ουρανούς του κόσμου. Και ο Θεός ήταν δίπλα της, η Παναγία των βράχων τη βοηθούσε και την πρόσεχε, η αγάπη και η ευχή της μητέρας της, τη ζέσταινε και τη δυνάμωνε, στη μακρινή ήπειρο. Οι μοίρες, άκουσαν τις προσευχές της Μαργαρίτας για το μοναχογιό της. Η ζωή ανταμείβει όλους, όσους την αγκαλιάζουν με αγάπη. Το μεγαλείο ψυχής τής Μαργαρίτας, τη θυσία της ο Θεός την "άπλωσε" στο μοναχογιό της. Σήμερα ο γιος της, είναι ένας σωστός άνθρωπος, αγαπά πολύ την Ελλάδα και με τη βοήθεια του Θεού, την ευλογία της μητέρας του και την εξυπνάδα του, είναι ένας από τους σημαντικότερους οικονομικούς παράγοντες της Αμερικής και όλου του κόσμου. Στην "αυτοκρατορία" που έχτισε εργάζονται πολλοί άνθρωποι, και το φιλανθρωπικό έργο του, είναι μεγάλο.
Αξίζουν συγχαρητήρια στην κ. Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, που έφερε στο φως την ανθρώπινη αυτή ιστορία.
Φίλες μου, έφερα στο εξοχικό μας, αυτά που έγραψα και δημοσίευσα στην τοπική μας εφημερίδα, για το υπέροχο αυτό βιβλίο, για να το γνωρίσετε όσες δεν το ξέρετε ήδη. Το καλοκαιράκι έρχεται σε λίγο και στις διακοπές σας, θα σας χαρίσει ξεχωριστές στιγμές η αληθινή αυτή ιστορία, θα σας ταξιδέψει στη Νίσυρο της λάβας, στα ήθη, στα έθιμα και στη ζωή των ανθρώπων της.
Εμένα, μου έδωσε δύναμη και ελπίδα και με βοήθησε να καταλάβω το μεγαλείο και τη δύναμη της αγάπης. Τόσο πολύ ακούμπησαν στην καρδιά μου, η Τζαννή, η Μαργαρίτα και όλοι οι ήρωες, που ένιωθα σα να ήμουν εκεί, κοντά τους και ζούσα μαζί τους όλα τα γεγονότα. Με την πρώτη ευκαιρία θα επισκεφτώ τη Νίσυρο, να περπατήσω στα σοκάκια της, να δω τα μέρη που έζησαν οι ήρωες του βιβλίου, να προσκυνήσω την Παναγία των Βράχων.
Τη συγγραφέα δεν τη γνωρίζω προσωπικά -θα το ήθελα πάρα πολύ- τη γνώρισα όμως από το αξιόλογο blog της ioustini.blogspot.com
Σήμερα γιορτάζει η φίλη μου , η φίλη μας LIA ! Επιτρέψτε με να την μονοπωλήσω και να την αποκαλέσω : η δική μου Ιουλία! Την γνώρισα όταν πριν δυο χρόνια μου έστειλε ένα μειλ που όπως φάνηκε ήταν η αρχή μιας φιλίας. Πέρσι το καλοκαίρι έκανα ένα ταξίδι στη Κρήτη περισσότερο για να την γνωρίσω παρά για διακοπές...... Και την γνώρισα....και την αγάπησα...και την έβαλα στα βάθη της καρδιάς μου ...και την έκανα τη δική μου Ιουλία!Τώρα πια έχω μπροστά μου την εικόνα της , θυμάμαι την άσκοπη προσπάθεια της να μου μάθει να κάνω νεράτες και λουκουμάδες δίνοντας μου ακόμα και προζύμι να κουβαλήσω...Θυμάμαι που ξεχνούσε πάντα κάτι και ο Δημήτρης την πείραζε...ακούω ακόμα στα αυτιά μου τον ήχο της φωνής της ..όι ,όι Γιωργία μου! Καλή μας φίλη Χρόνια σου Πολλά!
Σου εύχομαι ότι σε απασχολεί να γίνει καπνός και να χαθεί και ότι περιμένεις χαρούμενο να γίνει φως και να σ' αγκαλιάσει. Είσαι ένας ανεκτίμητος άνθρωπος απο τους σπάνιους που υπάρχουν ακόμα και ευχαριστώ το Θεό που σε έφερε στο δρόμο μου ( έστω και με το διαδύκτιο!!) για να γίνεις αυτό που σπάνια συναντά κάποιος στο δρόμο του : η φίλη μου!
Συνήθως μας κάνουν τη παρουσία τους όταν περπατώντας αποφεύγουμε να πατήσουμε τις κουτσουλίτσες τους ή να μην πατήσουμε κάποιες λασπούλες που εμφανίστηκαν ξαφνικά μπροστά στην πόρτα σου Η κάτω οικογένεια μας άφησε τις κουτσουλίτσες της και μπήκε γρήγορα μέσα κλείνοντας μου την πόρτα. Η πάνω οικογένεια μας άφησε τις λασπούλες της ,φέτος είχε οικοδομή, μετά βγήκε να κάνει αισθητή τη τη παρουσία της. Καλοδεχούμενες και οι δυο
