Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Τα φύλλα....





Είπα να σας γλυκάνω πρώτα με το κυδώνι που έφτιαξα και σαν σταλαματιά που είμαι έχω και δροσερό νερό.

Κάθε μεσημέρι που γυρνάω στο σπίτι μου από τη δουλειά και επειδή πάω και έρχομαι με τα πόδια ,είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου ,περνάω από ένα οικόπεδο μαντρωμένο που μέσα είναι σαν δάσος.
Έξω από τη μάντρα κρέμονται αυτά τα κλαδιά στις φωτογραφίες, τώρα το φθινόπωρο έχουν πάρει αυτό το χρώμα, πρόσεξα λοιπόν πως μερικά φύλλα γερνάνε πολύ όμορφα και μερικά γερνάνε άσχημα.
Είναι σαν τους ανθρώπους που μερικοί γερνάνε όμορφα από πολλές απόψεις μερικοί άνθρωποι γερνώντας η όψη τους γλυκαίνει ίσως είναι τα άσπρα μαλλιά που αντικαθιστούν τα μαύρα ,ίσως είναι η ξεκουράσει που νιώθει το σώμα τους που ανήμπορο πια δεν μπορεί να δουλέψει, ίσως πάλι να είναι η γλύκα που παίρνει το πρόσωπο τους σαν βλέπουν τα εγγόνια τους, πάλι μπορεί νάνε γιατί έχουν καλά γηρατειά επειδή έχουν οικονομική άνεση και μπορούν να συντηρηθούν χωρίς να περιμένουν την ελεημοσύνη κανενός.

Είναι και άνθρωποι που γερνάνε άσχημα οι ρυτίδες και τα άσπρα μαλλιά τους κάνουν να φαίνονται άσχημοι, ίσως γιατί το σώμα τους δεν λέει να ξεκουραστεί ,ίσως πρέπει πάντα να δουλεύουν γιατί δεν τους φτάνουν τα λεφτά για μια αξιοπρεπή ζωή. Μπορεί τα εγγόνια τους να μην έχουν επαφή μαζί τους ή και πάλι ίσως να έχουν αυτοί οι ίδιοι την ευθύνη να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους και είναι πολύ κουρασμένοι για να ξαναγίνουν γονιοί.
Δεν ξέρω γιατί μερικά πράγματα στο κόσμο γερνάνε όμορφα και μερικά γερνάνε άσχημα.
Και δεν ξέρω γιατί στον κόσμο μερικά πράγματα δεν προλαβαίνουν να γεράσουν ,σβήνουν πριν πάρουν την πρώτη τους ανάσα.

13 σχόλια:

faraona είπε...

Ομορφη η αναρτηση σου σταλαματια...
κανενας δεν εχει απαντηση με σαφηνεια, για tα ερωτηματα που εχεις.
Αλλος τα καθοριζει αυτα ...
Παρα πολυ ομορφες κι οι φωτογραφιες σου .Μπραβο!!!
Παιρνω γλυκακι και παω για υπνο.

καλο βραδακι σε ολες.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Καλημέρα σταλαματιά!

Από που να αρχίσω;
Χμμμ....
Κυδώνι γλυκό αγαπημένο μου, γενικώς το κυδώνι σε οποιαδήποτε μορφή!

Τα φύλλα του αμπέλωπα μου αρέσουν πάρα πολύ όταν αρχίζουν και κοκκινίζουν το φθινόπωρο. Όλο λέω να φυτέψω έναν και όλο το αναβάλλω.

Όσο για τα ερωτήματα που θέτεις...
Θα μείνω στο τελευταίο. Αυτό θεωρώ αναπάντητο.... Η μόνη απάντηση: αυτή είναι η ζωή. Μια διαρκής ανατροπή, όσο κι αν προσπαθείς να τη στρώσεις, μένεις εκτεθειμένος εκεί που δεν το περιμένεις, και το κυριότερο χωρίς να ερωτηθείς...
Υπέροχη η αλληγορία σου με τα φύλλα. Προτείνω, αν δεν το έχεις διαβάσει, να διαβάσεις το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια : Η πτώση του φύλλου που το έλεγαν Φρέντυ. Ένα υπέροχο παραμύθι για την πορεία από τη γέννηση έως το πέσιμο ενός φύλλου....

Να καλημερίσω και όλες τις Ροδαλένιες.
Και τι να κάνω που θέλω χαλάρωση, κάστανα και λικεράκι και τον τελευταίο καιρό δεν τα καταφέρνω....
Δε θα κρατήσει πολύ,
Αλίκη, εγώ δεν είμαι απ' αυτές που θέλουν να φύγουν από τα ρόδια!

Φιλιά σε όλες σας,
να καλωσορίσω και την νέα μας φίλη,
για πείτε όμως την αδερφή της αδερφής μου τι την έχω;

clementine είπε...

Καλημέρα ροδαλένιες φίλες μου!!

Τέλεια η ανάρτηση της Σταλαματιάς, μα μας γεμίζει μελαγχολία.... και εμένα γεμίζουν και τα μάτια μου δάκρυα όταν διαβάζω ή αντικρύζω κάτι σαν κι αυτό που περιγράφει η φίλη μας.

Εχω κάνει κι εγώ πολλές φορές τις ίδιες σκέψεις μα έχει δίκιο κι η ομπρελίτσα μας......that’ s life!

Κορίτσια δε νομίζω ότι πρέπει να αφήσουμε το εξοχικούλι μας...τόσο κόπο κάναμε να το στήσουμε... ε, τώρα μές τη ρουτίνα που μας έχει καταβάλλει υπάρχουν και φορές που δεν προλαβαίνουμε.....

Σας φιλώ όλες γλυκά....


Μμμμμμμμ, σταλαματιά τέλειο το γλυκάκι σου

Maria Tzirita είπε...

Σταλαματιά μου, χαίρομαι που μας ήρθες και πάλι - συνέβαλα κι εγώ με την προτροπή μου στο μπλογκ σου; Όπως και να'χει, είναι υπέροχη η ανάρτησή σου και τα λόγια σου σοφά. Το γλυκάκι επίσης εξαιρετικό, γειά στα χέρια σου!
Πολλά φιλιά σε όλες τις Ροδένιες!

eirini είπε...

Ωραίο το γλυκάκι σου Σταλαματιά μου και οι φωτογραφίες σου!!! Πώς βγάζετε τόσο όμορφα τα λουλουδάκια από κοντά;;;;!!!!
Το θέμα όμως λίγο με τρομάζει! Δεν το λέω από την άποψη της εμφάνισης, αυτό να σου πω την αλήθεια δεν μ'ενδιαφέρει, αλλά από το θέμα του χαρακτήρα! Έχω παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι παραξενεύουν όσο μεγαλώνουν και αυτό είναι που φοβάμαι περισσότερο. Δεν θέλω να γίνω έτσι!

Καλησπέρα ροδαλένιες!!!!!

Alkmini είπε...

Σταλαματιτσα μου
πρωτον: φχαριστουμε για το γλυκακι σου. ειναι απ τ αγαπημενα μου.
μετα: ομορφη η αναρτηση σου. στους προβληματισμους σου διακρινω μια πινελια πεσιμισμου?
αα δεν θελω πεσιμισμο πλς.
θελω αισιοδοξια, χαμογελα και χαρουμενη διαθεση ξανα πλς.
φιλάκια πολλα
(εγω χωρις σχολια σχετικα)

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τι όμορφες σκέψεις καλή μου , πάντα μου αρέσουν τα φθινοπωρινά φύλλα, έχουν υπέροχα χρώματα.

stalamatia είπε...

Ροδαλένιες μου αύριο θα σας απαντήσω πριν λίγο μπήκα σπίτι και είμαι πτώμα.Πολλά φιλιά.

akrat είπε...

αλήθεια λες...
θα έλεγα πολλά...

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Σταλαγματίτσα μου , όμορφο το γραπτό σου,όμορφες οι φωτο σου !!
Ας ελπίσουμε οτι μεγαλώνοντας θα γερνάμε όμορφα, όχι τόσο στην εμφάνιση , αλλά στο μυαλό και στην ψυχή !!
Ξέρεις,συνήθως, μέσα στις ρυτίδες βρίσκεις ομορφιά , βρίσκεις και σοφία !!
Ας προσπαθούμε κι ας είμαστε αισιόδοξοι!!

stalamatia είπε...

Φαραώνα μου καλησπέρα το ξέρω πως δεν υπάρχει απάντηση,όμως καμιά φορά στεκόμαστε και στα αναπάντητα. Ευχαριστώ ,πολλά φιλιά.

Κόκκινη ομπρέλα
Να πω την αλήθεια δεν ήξερα πως το φυτό αυτό το λένε αμπέλωπα,είδες τι μαθαίνει κανείς?
Το βιβλίο που αναφέρεις δεν το έχω διαβάσει ίσως κάποια στιγμή.Ευχαριστώ.

Κλημεντήνη
Όντως μελαγχολική η ανάρτηση μου,όμως συμβαίνουν δυστυχώς αυτό είναι το κακό.Νεράκι?

stalamatia είπε...

Μαρία μου συνέβαλες και εσύ παρόλο που είχα έτοιμο το υλικό αλλά μου έτυχαν κάτι δουλειές και όλο το ανέβαλλα.Ελπίζω να περνάς καλά στη Κύπρο.Χαιρετισμούς.

Ειρήνη μου θα ζουμάρεις λίγο και θα έρθει το λουλούδι κοντά σου.
Μην τρομάζεις εμείς οι ροδαλένιες θα γεράσουμε όμορφα σαν να μην πέρασε ούτε μέρα από τα 18 μας.Φιλάκια.

Αλίκη μου λέω να φτιάξω κι'άλλο γλυκάκι να μην πάνε χαμένα και τα κυδώνια.Καθόλου απαισιόδοξο άτομο δεν είμαι.Τα φύλλα με κάνανε να σκεφτώ έτσι ειδικά αυτά της κληματαριάς που είναι έτσι κατσιασμένα. Την ροδοκαληνύκτα μου.

stalamatia είπε...

Αχτιδούλα μου καλησπέρα και μένα μου αρέσουν τα φθοινοπωρινά φύλλα και ειδικά αυτά που κοκκινίζουν λίγο,μου φέρνουν ζεστασιά στη καρδιά και ξεχνάω το γυμνό δένδρο.πολλά φιλιά.

akrat
Ναι αλήθεια είναι συμβαίνουν αυτά που έγραψα,ευχαριστώ.

Αθηνά μου μα όταν είναι κάποιος αισιόδοξος αυτό θα φανεί και στο πρόσωπο του τουτέστιν θα είναι όμορφος.Καληνύκτα ροδαλένια μου.